O mnie

Radosław Głodek

Polski architekt, grafik, fotograf i esteta

Urodzony w 1977 roku w Dębicy. Studiował na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej gdzie w 2001 roku uzyskał dyplom. Od zakończenia studiów aktywnie pracował jako architekt tworząc i współtworząc wiele rozpoznawalnych budynków w Krakowie takich jak Osiedle Nad Stawem, NY Residence, Apartamenty Białoprądnicka czy sieć budynków Office Kraków. Jest współwłaścicielem pracowni projektowej Kubatura w Krakowie. Zapalony sportowiec, wspinacz i triathlonista. Wielbiciel gór i natury.

W sierpniu 2022 roku zdiagnozowano u niego nowotwór złośliwy który mocno wpłynął na jego codzienność. Zmusił go do rezygnacji z pracy zawodowej i całkowicie zmienił życie osobiste.

Korzystając z życiowego motta: „Zawsze trzeba szukać pozytywnych stron tego co nas spotyka, pamiętając że wszystko dzieje się po coś i nic nie dzieje się bez przyczyny” powrócił do swojej pasji z młodości – grafiki. Inkografiki które powstały od tamtego czasu to swoisty pamiętnik drogi przez chorobę. Są one przede wszystkim zapisem emocji i przeżyć, jakie towarzyszyły twórcy w trakcie diagnozy i leczenia nowotworu złośliwego. To bardzo intymne dzieła sztuki, w których autor wykorzystuje różne techniki komputerowe i artystyczne, aby wyrazić swoje uczucia i doświadczenia. Kolory, kształty i tekstury na inkografikach są często metaforami stanów emocjonalnych, które towarzyszą twórcy na co dzień w trakcie terapii. Ostra czerwień i ciemny niebieski symbolizują ból i lęk, biały i świetlisty żółty odcień oznacza nadzieję i optymizm, a delikatne odcienie różu i fioletu są kojarzone z romantyzmem i marzeniami. Inkografiki, jako rodzaj pamiętnika, służą nie tylko jako zapis emocjonalny, ale także jako sposób na przetworzenie doświadczeń i wyrażenie siebie. Poprzez swoją sztukę twórca pragnie pokazać, że choroba nie jest tylko fizycznym cierpieniem, ale także ma wpływ na chorego wraz z jego otoczeniem, jak również na ich myśli i emocje. Tworzenie inkografik jest dla twórcy procesem terapeutycznym, który pozwala mu zwizualizować walkę z nowotworem, zająć umysł i nastawić ciało do aktywnej walki z chorobą a przy okazji, zrelaksować się i wyrazić siebie w sposób, który nie zawsze jest możliwy w słowach.